WIL JE VAN DE OASIS DRINKEN DIE OVERSTROOMT VAN HET TEGENGIF VOOR ANGST? WEL DAN, OPEN JEZELF EN BEGIN TE VERTROUWEN

Reizen van de angst naar de liefde is zoals reizen van de controle naar het vloeien, of van het wantrouwen naar de overgave.

We beginnen met een definitie van Gustavo Zerbino, overlevende van een vliegtuigramp in de Andes die zijn neerslag vond in de film “Ze leven”. Hij zei tijdens een conferentie: “De angst is de mentale projectie van een gebeurtenis die nog niet heeft plaats gevonden”.

De angst verkoopt jou – op een zilveren blaadje –  de zekerheid dat hij je zal beschermen van een angst die hij zelf cadeau geeft. Hij chanteert je zodat je het uitstelt om jezelf te zijn. Hij fluistert je in je oor de ergste dingen die er kunnen gebeuren zodat je ze gaat analyseren in de duffe achterkamer van jouw bezorgdheden, daar waar je – in een koude zaal van eenzaamheid –  waakt over de gekmakende zotheid van de oneindige waarschijnlijkheden.

En op die manier begin je kleine toegevingen toe doen, zoals de vrouw die haar haar kort knipt of een langere rok aandoet, voor haar abusieve echtgenoot. Zo worden je leven en je Zijn kleiner ten aanzien van een regen van bezorgdheden van zwavel die zich meedogenloos over jou uitstorten.  En jij daar, aan het verroesten en aan het wandelen naast de verslagenen en de opgevers.

De stem van de angst, net zoals de stem van diegene die jou mishandelt zegt: “het is voor je eigen goed” en op die manier blijf je je jouw leven voorbereiden, schetsen maken van een ontwerp van een kunstwerk dat nooit zal tentoongesteld worden; je conformerend met een afgietsel van het leven dat Het Leven niet is. Op die manier zwerf je door één van de mogelijke scenes van jouw verbeelding waar de rillingen hun ijzig klimaat van verwaarlozing en mist installeren.

Deze stem van de angst schreeuwt veel en maakt veel lawaai omdat het de stem is van de leugen. Er is niettemin een andere stem, deze van de waarheid, de zachte stem die zich enkel eenmaal uitdruk en direct vanuit het hart komt. Het is belangrijk te leren die twee te onderscheiden.

De stem van de angst bekomt al zijn macht wanneer je hem gelooft want in werkelijkheid weet hij niets; weet hij zelfs niet dat “hij niet weet” en gelooft hij daarom dat hij weet. Jouw grootste schrik is voor deze stem, voor die welke oordelen uitspreekt in het donker van jouw kamer wanneer je gaat slapen. Wanneer je bewust wordt dat jouw vrijheid zich in het niet weten bevindt en dat je enkel hoeft te weten dat je niet weet, dan weet je reeds meer dan de angst en dan kan je die metalen stem neutraliseren, ze ignoreren. Dan kan je je focussen op jouw wezenlijke onkunde, op jouw onschuld.

Wanneer je aanvaard dat je niet weet, verdwijnen de twijfels. Want de twijfel verschijnt omdat ik geloof dat ik moet weten maar ik weet het niet en deze onkunde creëert angst en schuld. Maar niet weten wat er zal gebeuren is de essentiële onzekerheid van het leven. Het is de vrijheid zelf van het leven want ook het leven is vrij en de vrijheid van het leven is jouw vrijheid want de enige echte vrijheid is volledig.

Waar komt de angst vandaan?

Wanneer een mens zich fout beschouwt en onwaardig, ervaart hij schuld. Omdat hij zich schuldig voelt, heeft hij het gevoel dat hij verdient te lijden omdat hij heimelijk gelooft dat het lijden hem zal leren om beter te zijn, zichzelf te corrigeren en te onderwijzen.
Het lijden dient hem dus tot iets. Hij maakt het op een demente manier tot zijn dienaar, in de constante reparatie van zijn persoonlijk imago of zijn zelfbeeld, smekend dat hij zou dienen en zou waarschuwen in een constante poging om niet te mislukken.  Het lijden wordt de ogenschijnlijke slaaf van de persoon maar in de realiteit is het echter zijn meester en ervaart hij het ook zo.

Op die manier verschijnt dan ook de angst voor de straf en daarna de strategie van het verdedigingsmechanisme ten dienste van de controle die maken dat hun psyche een instrument van oppressie wordt die de poorten van het hart, het huis van het Zijn, stevig dicht houdt.

Een van de strategieën die volledig masochistisch en machiavelistisch is, bestaat er in zichzelf aan te vallen. Het is de voorbereiding op “de grote mislukking”, alsof hij zich wil slaan en pijn doen vooraleer het leven hem zijn verdiende straf zou kunnen geven. Het is nog gestoorder; alsof hij onbewust probeert om via de zelfkastijding dit leven gunstig te stemmen; dit leven dat erop gericht is hem te achtervolgen met zijn zeis en zijn zwart evaluatie-boekje waar alles instaat wat hem ten laste wordt gelegd en van hem geëist wordt.

Hetzelfde gebeurt wanneer men het leven de schuld geeft en het veroordeelt als chaotisch, gevaarlijk, wreed en zonder zin. Op dat ogenblik vatten we in onze veroordelende perceptie het grootste wat er bestaat en we sluiten het op en sluiten onszelf op met haar want we zijn immers haar.

Sommige personen voelen zich “prostituees” van de angst en die angst is als de pooier die hem of haar jaloers aankijkt vanaf de stoep aan de andere kant van de straat en zijn/haar blik kruist wanneer men de blik probeert te richten op de horizon van de oneindigheid. Geitenogen die toevallig toekijken, zwarte wachters van de regionen van jouw diepste wens: de vrede.

Het zijn “wachters” want er zijn er die zeggen dat de angst het signaal is, het rode licht dat je de weg toont en je zegt:  “langs hier”. Om het met een ernstig beeld duidelijk te maken: het is als de vogel die over een veld vliegt en de vogelverschrikker ziet en eerst verschiet om daarna er zich bewust van te worden dat dit een signaal moet zijn dat daar eten is en zich in duikvlucht neerstort op zo een banket van het leven.
Zoals Alberto Varela zegt, zijn er twee groepen van personen:” diegenen die schrik hebben” en “diegenen die schrik hebben”. Wat is dan het verschil tussen beide groepen? Het verschil ligt in hun houding ten opzichte van de angst. Sommigen beslissen te springen ondanks de angst en andere verstarren er tegenover.

Wanneer we toegeven aan de angst, leven we niet volledig. Wanneer er twee opties zijn en de ene optie geeft je minder angst dan de andere, kies je de optie die je het minste bang maakt. Dat wil zeggen dat niet jij kiest maar dat de angst kiest. Als je daarentegen de optie zou kiezen die je het meeste angst aanjaagt dan doe je ogenschijnlijk iets dat tegen jezelf ingaat, een daad van zelfdoding. In realiteit zal  het een doodslag zijn voor een deel van jou; dat deel van jou dat zich prostitueert t.o.v. wat de anderen van hem denken of oordelen; dat deel dat zich schuldig voelt en beschaamd in het zijn wie je bent.

Er zijn echter ook andere personen die eraan gehecht zijn om de optie te kiezen die hen de meeste angst aanjaagt, alsof ze verslaafd zijn aan de endogene substantie die men adrenaline noemt. Alsof ze steeds aan zichzelf dienen te bewijzen dat ze moedig zijn t.o.v. hun eigen provocaties. Dat kan ook leiden tot een zelfkastijding en het genezingsproces van deze personen vraagt veel moed om te stoppen met “moedig” te zijn. Want ze zullen door de afkick-verschijnselen dienen te gaan die het niet meer voeden meebrengt van het  “moedig personage” dat ze zelf gecreëerd hebben.

Je moet jezelf afvragen of jouw meester de angst of de liefde is. Angst hebben is de liefde onderschatten. Het is geloven dat de liefde die je niet in staat bent te begrijpen, te omsluiten in jouw omhelzing, dat deze situatie die je zo vreest, zal gebeuren. Elk probleem is echter een hoopje stof tegenover wat je Bent. De angst is de tovenaar van Oz, die oude man met een luidspreker de veel lawaai maakt achter de grote monsterlijke modellen van karton.

Ga elke mogelijkheid binnen in jou met vertrouwen tegemoet want als je een situatie vreest en je ze op elke manier uit de weg zal gaan, zal dat een hypnotisch effect creëren binnen in jou. Beeld je in dat je op de fiets zit en wil vermijden dat je op een paal botst. Het feit van al jouw aandacht daarop te concentreren zal betekenen dat je je zo op die paal begint te concentreren om er uiteindelijk tegenaan te botsen via een “self fulfilling prophecy”.

Als je iets vreest, beeld je je dan eenvoudig weg in alle rust in deze situatie in, wat het ook zij. Als je naast een ziek familielid staat in het hospitaal, geniet er dan in alle rust van; als je een gevangenis vreest, beeld je dan de rust in van een cel waarin je enkel hoeft te drinken van de oneindige en vrije bron die Jezelf bent.  Op die manier ga je de verschrikkelijke scenes die de angst fabrikeert één voor één des-activeren om gelijk welke situatie die je angstig maakt, aan te gaan. Want jijzelf bent er al ingedoken.

Wantrouwen is de liefde kleineren. Wanneer we kiezen, bepalen we op dat moment iets als wenselijk en iets als niet wenselijk. En op dat ogenblik houden we niet van wat we niet wensen. Niet houden van is wat ons het meest beschadigt want op dat moment scheiden we het leven en we splitsen ons in twee. We kunnen dus met grote stelligheid zeggen: “de angst is de ontkenning van de liefde”.

We zijn liefde en angst hebben is onszelf ontkennen: het is geloven dat de liefde hier niet aanwezig is; dat de liefde kan vernietigd worden. We geloven zo sterk in onze arrogantie dat we denken voor een moment de liefde uit het bestaan weg te kunnen rukken, zoals duivelse tovenaars.

Soms denk ik dat God besliste om zich af te scheiden om ons te testen. Om de zien of de mens in staat was om van alles te houden, van elke gebeurtenis, hoe vreselijk die ook lijkt; om die te beleven en erdoor te gaan; om te stoppen met alles te zijn om alles te kunnen beleven.

We hebben allemaal een enkele reis gemaakt; we hebben een personage gecreëerd en sommigen van ons willen nu reeds de terugreis maken; de reis die het personage ontwapent en opnieuw kan doen opgaan in de vrede en de absolute dankbaarheid van de eenheid. Daarom vraag ik jou: “beleef je jouw leven als een heenreis of als een terugreis?”.

De waarachtige beslissing is er slechts één: vertrouwen of angst. Als je vertrouwt, dan geef je je over; als je angst hebt dan vecht je. Zoeken en wachten is ook vechten; bevragen en veroordelen is vechten; vergelijken is vechten. Maak komaf met de strijd! Stop met te investeren in slappe psychologische levensverzekeringen en open jezelf voor de liefde! Want de liefde, verre van vast te zetten, bevrijdt. De liefde zal je doen verdwijnen; het zal al wat je gelooft doen verdwijnen zolang je het aandurft hem – de liefde – te laten beslissen; dat die voor jou beslist. Maar dat zal je alleen kunnen doen als je afziet van dat valse idee van vrijheid dat gebaseerd is op de controle die we de vrije wil noemen. Dat zal je enkel kunnen doen als je vertrouwt want het vertrouwen is de meest diepe band met het leven en het is ook de voordeur van de liefde; de poort naar de glorie.

Alle angsten komen van de angst voor de dood. Als je een ervaring met Bufo Alvarius of met Ayahuasca hebt, dan zal je je ervan bewust worden dat er een continuïteit is en dat het niet nodig is angst te hebben omdat we komen van en teruggaan naar een zee van energie. Het is dan dat je je ontspant en je bewust wordt van het feit dat je geen enkele inspanning moet doen om te ademen. Dat het bestaan jou aan het ademen is en dat je door het leven kan glijden zonder jezelf te forceren, te misbuiken of geweld aan te doen en vooral ver weg van die sinistere echo die vanuit de zones van het niet-bestaan komen en die je voorzichtig en bevend “je grootste angst” noemde.

Sergio Sanz Navarro

psicologí[email protected]