HET GROTE DEBAT: HET INTERNE VERANDEREN VANUIT HET EXTERNE OF HET EXTERNE VERANDEREN VANUIT HET INTERNE?
Het is waar dat we alles gedaan hebben wat we konden m.b.t. de puinhoop waarin wij mensen verzeild zijn geraakt. Maar we kunnen ook erkennen dat het hét moment is om verder te gaan dan het externe. Het is tijd om de hulpmiddelen en technieken te overstijgen om zo tot de ziel te komen van de kwestie die ons zo’n zorgen baart en waaraan geen einde lijkt te komen.
Alle personen die bezig zijn met één of ander werk van zelfrealisatie op intern niveau, halen daar hun profijt uit met een betere levenskwaliteit, een betere gezondheid, een betere gemoedstoestand, vrijgekomen emoties, het oplossen van enkele zorgwekkende zaken. En met enkele gedeeltelijke, min of meer oppervlakkige resultaten, beginnen we te geloven dat we onszelf overstegen of zelfs genezen hebben; dat we “gedaan” hebben wat we moesten om ons goed te voelen. MAAR… als we bij onszelf ten rade zouden gaan in een intieme interne dialoog, zonder dat iemand ons hoort, zouden we vaststellen dat deze interne stem ons zegt dat we het lijden nog niet bij zijn wortel hebben uitgetrokken of – met andere woorden – dat we plus minus hetzelfde zijn gebleven. Omdat we echter zoveel “gedaan” hebben om een oplossing te vinden, beginnen we te denken dat met “ons werk te doen”, door het hanteren van de technieken, het probleem is opgelost. Maar we weten ook dat het niet zo is en daarom moeten we onszelf iets wijsmaken om zo de illusie te creëren dat het werk reeds gedaan is en dat er niet veel meer te doen is. Maar “au fond” weten we dat we nog zouden moeten blijven zoeken. Als we blijven zoeken, zullen we op zijn minst de nervositeit kalmeren. Het tot nu toe “gedane“ is een aspirine geweest die de symptomen heeft verlicht. Ondertussen wordt de ziel langzaamaan gekweld in de lethargie van processen die nergens toe leiden, behalve dan het uitstellen van een oplossing.
Om ons te kunnen verdiepen in wat er aan het gebeuren is, moeten we eerst en vooral eens bekijken wat een techniek is en wat een menselijk wezen is. Een TECHNIEK is een geheel van procedures en middelen die gebruikt worden met vaardigheid en handigheid. Een MENSELIJK WEZEN is een zaadje met een buitengewoon potentieel dat – door zich niet intern te kunnen ontwikkelen – gereduceerd is gebleven tot een geheel van handelingen en symptomen die met moeite kunnen gemodificeerd of verbeterd worden, van buiten uit. Het is niet verenigbaar om te werken aan de interne evolutie van een ongelimiteerd en spiritueel menselijk wezen met “technieken” die nuttig zijn voor begrensde machines zonder bewustzijn.
Er bestaat een liefde-haat-verhouding tussen enerzijds de technieken – de entheogene medicijnen en de oosterse praktijken – en anderzijds de mensen met hun problemen en ziekten. Dit is het conflict tussen het externe en het interne. Het is zoals een macabere romance tussen een computer en de technieker die hem herstelt zodat hij blijft functioneren maar dan omgekeerd. Wat zou er gebeuren als de machine bewust was en diegene die hem probeert te repareren dat niet was? Dat is het conflict: dat het externe begrensd, geprogrammeerd en gestructureerd is, terwijl het interne oneindig, mysterieus en chaotisch is.
Lichaam en geest, emoties en organisme, zitten in dezelfde gevangenis en hebben hetzelfde kernprobleem dat geen enkele techniek, geen enkel psycho-actief geneesmiddel, geen enkele meester of sjamaan zal kunnen herstellen. De psycho-emotionele en fysische problemen zijn intiem verbonden. Deze realiteit kan gemakkelijk waargenomen worden want hetzelfde probleem komt soms naar boven via het lichaam, soms via de geest. HET PROBLEEM IS DAT DE MENS GEREDUCEERD IS GEWORDEN TOT EEN MACHINE DIE GOED MOET FUNCTIONEREN OM TE VOLDOEN EN TE PRODUCEREN. Het feit van aangepast te zijn geweest – tegen zijn natuur in – om te kunnen functioneren als een machine, is het nodaal punt om op te lossen.
Van buiten af beschouwd, mankeert er – zoals bij elke robot-, soms iets aan het programma. Een andere keer gaat er iets mechanisch stuk en dan is aandacht, reparatie, onderhoud, op punt stellen, opkuis of renovatie nodig. De machine heeft een technieker nodig, telkens wanneer hij stopt met functioneren of slecht begint te functioneren. Op dezelfde manier hebben wij, personen, nood aan therapeuten, psychiaters, dokters, genezers of sjamanen die van buitenaf ingrijpen in het complexe interne mechanisme dat veel schade heeft opgelopen en dat elke keer dat het stopt met functioneren techniekers zal nodig hebben met meer expertise die veel gesofisticeerdere hulpmiddelen kunnen gebruiken. Het feit dat er meer en meer technieken opduiken, vervult ons anderzijds met hoop dat op een dag dat zal gevonden worden wat alles- en vanuit de wortel – kan oplossen. Enkel de dood zou dat kunnen doen. Maar in het leven functioneren de dingen op een andere manier. Want alles vloeit, gebeurt en we worden verrast met de oneindige variëteit van confrontaties die het leven ons stuurt. En we blijven verwonderd bij die meester die ons ten proef stelt en onderwerpt aan allerlei soorten onderzoeken om te zien of we geëvolueerd zijn of niet.
Er bestaat iets zeer concreet en precies waar we moeilijk aankomen en dat nochtans de eerste stap inhoudt om ons naar binnen te keren en het proces van interne evolutie aan te pakken. Dat is het feit dat we een min of meer georganiseerde, coherente en constante leugen zijn. Een persoon kijkt naar zichzelf op de manier dat ze hem hebben doen geloven dat hij is en niet voor wat hij zou kunnen zijn. En zo wordt hij veroordeeld om niet verder dan de opgelegde begrenzingen te kunnen gaan. De conditioneringen worden zo tot een gevangenis. De gevangenis is koud, ongezellig, overweldigend maar we erkennen dat het veilig is en dat we bijna geen risico moeten nemen. We komen tot de conclusie dat er daarbuiten geen enkele plaats is waar we heen kunnen. Dit is één van de grootste en sterkste menselijke conditioneringen: “Buiten waar ik ben of waar ik denk te zijn, is er niets meer”.
Het menselijk wezen is gereduceerd geworden tot een machine
Dit is het enige mogelijke wetenschappelijk gezichtspunt tot nu toe. Een theorie gebaseerd op de observatie van de ervaring van hoe we leven en wat het leven voor de meerderheid van ons is. Het is een zeer oud idee dat de mens een machine is. Midden 19e eeuw gaf de psychofysiologie reeds een zeer goede definitie over het ‘mechanistisch-zijn’ van de mens.
Wanneer een persoon bijna geen enkele beslissing meer kan nemen zonder beïnvloed te zijn door de omgeving, is het omdat hij geconditioneerd is en de macht aan anderen heeft gegeven. De huidige mens is niet in staat een beweging te maken als hij geen externe indrukken ontvangt. Een utilitaristische machine die geprogrammeerd werd om te werken, om zijn verplichtingen na te komen, om orders te gehoorzamen en om een systeem de ondersteunen dat zogezegd zorg voor ons draagt, ons beschermt en ons geeft wat we graag willen.
En in dit alles is de mens vergeten wie hij is en vanwaar hij komt en hij heeft enkel idee van een sober lot: de dood. Alsof hij een mobiele telefoon is die zich bewust is van zijn geprogrammeerde veroudering. Hij krijgt een houdbaarheidsdatum opgedrukt die een einde zal stellen aan zijn nuttigheid. Vanaf dat moment gaat de persoon met pensioen en wacht hij lijdzaam op de dood.
We vragen ons af: waarom functioneren de technieken niet bij de mensen? Omdat de mensen, volgens wat ze wezenlijk zijn niet kunnen behandeld worden met technieken of hulpmiddelen. Want de menselijke wezens zijn geen machines of informatica-programma’s die kunnen hersteld worden zodat ze blijven functioneren.
De technieken, methoden, systemen rond innerlijke zelfrealisatie werden ook aangeboden vanuit de opvatting dat de mens zoals een machine is, die op een bepaalde manier dient te functioneren en gerepareerd dient te worden wanneer hij niet werkt. Wanneer de machine fysieke mankementen vertoont, kan het rekenen op de geneeskunde en medicamenten nemen. Als de persoon een gebrek aan evenwicht en inconsistenties vertoont binnen het programma dat werd geïnstalleerd, dient hij bij een psycholoog langs te gaan. Als het mankement zeer ernstig is, dient hij naar een psychiater te gaan die hem opnieuw kan doen functioneren in alle normaliteit, ook al is het via de consumptie van grote hoeveelheden pillen die de persoon toelaten zich te verdoven en zich niet bewust te zijn van hoe slecht hij er aan toe is. Als de machine existentiële vragen heeft die hij niet kan beantwoorden en daardoor niet kan slapen, zal hij waarschijnlijk naar de één of andere meester of goeroe gaan. Als hun onrust nog dieper is, zal hij toetreden tot één of andere therapeutische, filosofische, esoterische of spirituele school.
Een grote meerderheid bij wie het operatief systeem stuk loopt, zijn eigenlijk mensen die moe geworden zijn, die genoeg hebben van de programma’s die hen controleren en ze beu zijn. Ze willen stoppen met machines te zijn en met te leven als geprogrammeerde mechanismen. En op die manier geraken ze uit evenwicht, verliezen ze de harmonie en krijgen ze aandoeningen die hen niet toelaten verder te functioneren.
Een mens is zoveel meer dat wat hij doet, denkt, voelt, gelooft… Er is een innerlijk, spiritueel en transcendent deel dat veel verder gaat dan enkel zijn manier van functioneren, produceren en zijn bezittingen.
Het is juist dat wij mensen er veel slechter aan toe zijn dan we geloven maar het is tevens waar dat we er veel beter aan toe kunnen zijn dan we ons ooit hebben ingebeeld. En dit hangt enkel af van de moed die we tonen om de situatie waarin we ons bevinden onder ogen te zien, en durven de puinhoop waarin we zitten aan te pakken om daarna al onze interne hulpmiddelen – die eigen zijn aan onze goddelijke, oneindige en eeuwige natuur – aan te spreken.
Het onderzoek van de niet officiële psychologie heeft vele deuren geopend met betrekking tot de aanpak van de menselijke problemen. In plaats van zich te baseren op verouderde vooronderstellingen die het menselijk wezen beperkend zien als een geheel van gedragingen die geobserveerd, geanalyseerd en gemodificeerd kunnen worden, steunt het op het mysterieuze feit van alles dat kan zijn of worden, wanneer het zijn verborgen potentieel ontdekt en manifesteert. Als de mens is wat men hem heeft doen geloven dat hij is, dan is hij statisch en koud; een gevolg van het verleden en van de invloeden van buiten uit; een slaapwandelaar die geleid wordt door een programma; een levende dode. Maar als hij het aandurft om al de geloofsideeën die hij over zichzelf heeft, los te laten, dan kan hij zich verdiepen in zijn potentieel en vanuit zijn essentie de wonden genezen die hem tot slaaf gemaakt hadden. Op die manier begint een tocht naar de vrijheid van Zijn.
Een proces van verandering of heling is geen “werk” dat de personen dienen te “doen” maar een spontane openheid naar het openbloeien tot wat ze zijn, ook al heeft zich dat nog niet gemanifesteerd.
“Wat je nu bent is een gevolg van het verleden; wat je kan worden is het resultaat van wat je nu begrijpt omtrent jouw potentieel”.
JEZELF WORDEN is de realisatie van de menselijke ziel maar eerst moet je stoppen met de leugen te zijn die je bent of die men je heeft doen geloven dat je bent. Je dient je bewust te worden dat je niet bent wie je dacht te zijn en daarna erkennen in je hart wat je zou kunnen worden. Zich bewust worden van de essentie is de eerste stap naar de vrijheid.
Wanneer ik denk over wat ik moet zijn en daarna doe ik het, dan behaal ik resultaten en bereik ik veel vooropgestelde objectieven. Maar ik geniet niet van het proces omdat ik vergeet wie ik ben. Wanneer ik me enkel daarop centreer, dan gebeurt er een authentiek mirakel. Ik herken mezelf; ik zie in mezelf mijn creativiteit, mijn moed, de originaliteit, de scherpzinnigheid, de gevoeligheid en natuurlijk ook de zotheid: dan Ben ik. En op dat moment komen er zoveel dingen naar boven dat ik het niet kan laten om alles te doen wat opkomt in mijn hart als een natuurlijke emanatie van mijn Zijn. En zo creëer ik dag na dag mijn partner, mijn thuis, mijn familie en deze internationale organisatie: DOOR MEZELF TE ZIJN. En vanaf dat moment geniet ik van alles. Maar als ik niet ben, is alles een belemmering, een eis en een last.
Zoveel mensen werken hun hele leven en slagen er nooit in te Zijn. Zovelen worden beroemd of bekend maar slagen er ook niet in te Zijn. Zoveel ondernemers zijn miljonair maar slagen er niet in zichzelf te zijn. Zoveel studenten worden professionelen maar Zijn niet. Er zijn steeds meer mensen die aan zichzelf werken en vergeten te Zijn. Er bestaan miljoenen mannen en vrouwen die ouders zijn maar er nog niet in geslaagd zijn te Zijn. En er zijn ook miljarden kinderen over de hele wereld die door enkel puur te Zijn open staan vanuit hun onschuld om authentieke referenten te zien: ze willen papa en mama zien zoals ze zijn en niet voor wat ze doen of wat ze hebben.
ZIJN! Dat is de grote uitdaging voor wie zichzelf wil realiseren.
En wanneer deze beslissing wordt genomen van binnenuit, dan beginnen alle technieken en hulpmiddelen als bij wonder te werken. Het is vanaf deze beslissing dat de methoden en technieken zin beginnen te krijgen in ons proces van interne evolutie. Eenvoudigweg omdat we zelf al ‘binnen zijn’ en van daaruit worden de wereld, het leven en de anderen het podium waarop onze authenticiteit zich zal uitdrukken.
(Het meisje op de foto is Luz del Sol, 10 maanden oud. Ik bracht 4 dagen met haar door en ze inspireerde me om mezelf te Zijn.)
Alberto José Varela