WE ZIJN GEPROGRAMMEERD: DE GEASSOCIEERDE EN VERWORVEN CONDITIES CREËREN DE HEL WAARIN WE LEVEN.
Een verkenningsreis naar de energetische wortels van het verleden om het heden te begrijpen.
Deze tekst is een synthese van de conceptuele ontwikkeling rond het systeem van zelfkennis dat ik bekend maak in de “Escuela Consciente” (de Bewuste School). Het is gebaseerd op het feit dat het kind zich voedt aan zijn meest nabije omgeving (ouders of ouderfiguren) en dat dit hem/haar conditioneert. Daarna zal hij/zij gedurende zijn hele leven datgene wat hij ontvangen heeft van de buitenwereld – op een min of meer geraffineerde en geamplificeerde wijze – ontladen of afreageren en overbrengen naar de anderen. Niettegenstaande de buitenwereld door vele factoren gevormd wordt, maken de vader, de moeder en de relatie die zij hadden, toch de kern uit van deze zaak.
De agressie komt van buiten: buiten bevindt zich diegene die de wonde veroorzaakte en vandaar is het ook naar buiten dat de straf moet teruggegeven worden. Het functioneert als een compensatiemechanisme of als een wraak ten opzichte van diegenen die ons tot slaaf maakten. Maar “au fond” is het een HERHALINGS-mechanisme dat dient om het systeem waarvan we komen te bestendigen.
Eén van de meest beangstigende zaken van de menselijke wezens is dat we niet vrij zijn. Ons lot is een gevolg van een reeks geïnstalleerde programma’s waarvan het operatief systeem ons dirigeert. Het lot van elke individu is geen persoonlijke creatie. Het feit van niet-anders-te-kunnen-zijn, foltert ons. Niet onszelf kunnen zijn, verdoemt ons. Vandaar dat ik benadruk dat de motieven van de energetische slavernij dienen verkend te worden om ons te kunnen bevrijden.
De centrale gedachte van deze theoretische ontwikkeling is een licht te kunnen werpen op de slavernij waarin we leven en op die manier te kunnen beslissen of we ons willen bevrijden of niet. Indien we beslissen van wel dan zal het noodzakelijk zijn om een proces van DE-PROGRAMMATIE aan te vangen. Dit is de aanvang van een therapeutisch proces dat we voorstellen aan de deelnemers van onze retraites van “Innerlijke Evolutie“ en die we verder verdiepen in onze school.
ENKELE VERDUIDELIJKINGEN VOORALEER HET CONCEPT TE ONTWIKKELEN
“Energetische wortels” noemen we de mentale, emotionele en gevoelsbanden die ons verbinden met de personen die de constitutie van het IK (de gevangenis) gedetermineerd hebben en dat zijn voornamelijk de ouders. (Deze bevatten niet de spirituele banden daar deze verbonden zijn met de essentie en niet met het ik).
Betekenisvolle voorbeelden van deze energetische invloeden zijn, op de eerste plaats, de verwachtingen van de ouders naar de kinderen, zoals een mandaat waarin het kind het project van de ouders wordt. Deze situatie creëert een energetische band die de kinderen ervaren alsof ze de hele tijd verbonden zouden zijn aan dit mentale deel van hun ouders. Op zijn beurt krijgt dit alle steun van het emotionele waarin de wens geregistreerd zit die ouders hebben en projecteren op hun kinderen. Op de tweede plaats creëren de loyaliteiten van de kinderen naar hun ouders toe een energetische band waarin de kinderen de verplichting ervaren om hun ouders loyaal te zijn, als een permanente schuld tegenover hen. Het familiale onbewuste verenigt en brengt de wens voort om “deel uit te maken van”, op zo’n manier dat het loyaliteit creëert. Het laat ons niet toe om individuen te zijn. Het ik is een gevangenis; de loyaliteit een cel waarin we ons terugtrekken.
In beide gevallen ziet men dat er een wederkerige en bilaterale schuld gecreëerd wordt die hen gebonden houdt en zelfs in slavernij. De verwachting gaat in afstammende lijn en is wederkerig, terwijl de loyaliteit in opgaande lijn gaat en niet wederkerig is. Beiden ontstaan door een mis-begrepen liefde die zich op een inadequate manier uitdrukt, of door een gebrek aan liefde. Uiteindelijk genereren ze veel trauma’s, conflicten en verdeeldheid.
De oorsprong van het concept: “de molecule van de conditionering”
Om uit te leggen waarom we het de MOLECULE van de conditionering noemen, kunnen we een goede analogie maken met de chemie, de wetenschap die de structuur, de eigenschappen en het gedrag van de materie bestudeert, alsook de energie die in elke actie van de materie aanwezig is.
Een atoom is een geheel van partikels die op een intelligente manier geschikt zijn.
Een molecule is een geheel van atomen die op een intelligente manier geschikt zijn.
Een cel is een geheel van moleculen die op een intelligente manier gegroepeerd zijn.
Een orgaan is een geheel van cellen die op hun beurt op een intelligente manier gegroepeerd zijn.
In de natuur zijn er dus intelligente groeperingen die het bestaan mogelijk hebben gemaakt. In die zin is een molecule het punt waar de energie zich begint te structureren om in de wereld van de materie binnen te treden op een concretere wijze. Daarom spreekt men van een “moleculaire structuur”. Deze structuur is een brug tussen het materiële en het immateriële (het spirituele of het emotionele).
Op dezelfde manier waarop de moleculaire verbinding een diep contact is dat zich realiseert in de materie, bestaan er in de relatie met de ouders ook moleculaire verbindingen maar dan van een energetisch karakter. Het zijn onzichtbare banden die geïnstalleerd zijn op het mentale, emotionele en zelfs fysieke niveau. Deze (symbiotische) banden zouden van voorbijgaande aard moeten zijn, tot wanneer de kinderen opgegroeid zijn en reeds groot. Daarna zouden ze natuurlijk moeten verbroken worden zodat deze “kinderen” die al gegroeid zijn, volwassen kunnen worden en zichzelf kunnen zijn zonder te moeten afhangen van de energetische invloeden van hun ouders.
Ik verwijs hier niet naar het doorsnijden van elke spirituele en affectieve band met de kinderen maar enkel dat deel van de vergankelijke banden die noodzakelijk waren om de kinderen te beschermen, verzorgen en voeden. Dit betekent niet dat de liefdesband moet doorgesneden of uitgewist worden. Deze kan heel het leven blijven bestaan en zelfs daarna. Het gaat erom dat de verschillende tot-slaaf-makende banden, die de ouders creëren van zeer jongs af aan en die de psyche van de kinderen ziek maken, worden doorgeknipt.
DE VERGANKELIJKE MOLECULAIRE VERBONDENHEID
In het dierenrijk bestaan er kleine hagedissen die de kwaliteit ontwikkelen om zich te kunnen vasthechten aan plantenblaadjes zodat ze er kunnen op lopen zonder er af te vallen. Zelfs met de wet van de zwaartekracht in hun nadeel, lijken hun poten zich aan de oppervlakte te kunnen vastplakken. Deze hechting noemt men “vergankelijke moleculaire verbondenheid” want ze duurt slechts enkele seconden. Indien dat niet zo zou zijn, zouden ze niet kunnen wandelen of zich voortbewegen.
Wij menselijke wezens, creëren energetische moleculaire verbindingen die tijdelijk zouden moeten zijn maar we maken ze standvastig. Deze situatie maakt ons voor altijd ten slaaf en verhindert ons te bewegen in vrijheid en onszelf te zijn. “We blijven vasthangen aan de oppervlakte zonder vooruit te kunnen” of anders gezegd: we blijven vastzitten in de kinderlijkheid.
Als we deze fase niet overstijgen, zijn de energetische moleculaire verbindingen die we later creëren met partners, kinderen, bazen, ondergeschikten, collega’s, vrienden, enz. herhalingen van dit ons oorspronkelijk toegeëigend patroon in de interactie met ouders die dan het objectief hebben om een energetisch model van communicatie, relatie en perceptie te bestendigen.
PROJECTIE VAN HET GEËRFDE ENERGETISCH MODEL IN HET HEDEN
Zich inwijden in de molecule van de conditionering is een heel proces van zelfkennis rond een centraal en vitaal deel van het verleden dat zich onvermijdelijk projecteert in het heden. Ik bedoel dat het heden een min of meer trouwe kopie is van het verleden, alsof we die telkens opnieuw kopiëren en plakken om het verleden voortdurend te herhalen in overeenstemming met de ontvangen mandaten en patronen.
Deze onderzoekslijn en praktijk van zelfkennis werd ongeveer 30 jaar geleden geboren, toen ik me bewust werd van de relatie van het heden met de sporen van het verleden, en van de ongelooflijke diepte van de psychologische, emotionele en spirituele wortels die onze beslissingen, daden en actuele omstandigheden schragen.
De deelname aan ontelbare workshops van familie-opstellingen, systemische bewegingen en het onderzoeken van andere disciplines zoals de psycho-genealogie of de systemische psychologie, hebben me de basis gegeven voor een veel dieper begrip op het vlak van de invloeden van de menselijke omgeving op de psyche van een kind. Zelfs als we ons niet enkel focussen op de psyche, is het toch via de psyche dat al de rest zich begint te organiseren.
Mijn visie, die toepasselijk is op bijna alle mensen die ik zie, is dat we gewonde kinderen zijn, personen die ogenschijnlijk volwassen zijn maar die de onvolwassenheid verbergen. In ons diepste is er echter altijd één of ander trauma, gemis of wonde die min of meer verborgen of verdoken zit en die ons in een ziekelijke kinderlijkheid houdt. Dit is waarschijnlijk één van de belangrijkste oorzaken van menselijk leed. Om deze reden besteden we in onze school speciale aandacht aan de ontwikkeling van dit thema.
In het dagelijks leven komt er altijd een moment of situatie waarin – zoals een onbedwingbare veer – de geaccumuleerde energie van deze molecule van de conditionering te voorschijn komt en zich met alle kracht op zijn omgeving richt.
Wat men in de psychologie “PROJECTIE” noemt, is niet meer dan ingehouden onmacht die opeens naar buiten toe ontploft. Anders gezegd, het is onderdrukte vrijheid met de behoefte om uit te breken. Alhoewel psychologen beweren dat “projecteren” inhoudt dat men ‘wat van zichzelf is, in anderen legt’, is dit enkel één onderdeel van wat projectie is.
Het besluit waar ik na vele jaren toe gekomen ben, is dat het kind zich voedt aan zijn omgeving en dat hij/zij op een meer geraffineerde en geamplificeerde manier alles wat hij daarvan gekregen heeft, terug zal ontladen en op anderen zal overbrengen. Wat van de buitenwereld komt, dient teruggegeven te worden. De buitenwereld is alles (ouders, hun relatie, de opvoeding, de cultuur, de religie, de familie, de vrienden…) maar deze studie richt zich op de ouders en hun geprojecteerde relatie in het leven van een kind.
Ik heb beslist dit de MOLECULE VAN DE CONDITIONERING te noemen omdat –zoals de naam het zegt – het gaat om een geheel van miljoenen levende atomen die in beweging zijn (of multifactoriële energieën van het verleden) die een MOLECULE vormen wanneer ze samen komen. Deze conformatie vormt de basis waarop alle menselijke conditionering zich vestigt. De basisconditie is de structuur waarop zich de persoonlijkheid of persoonlijkheden (het geheel van maskers of personages) zullen oprichten.
Deze molecule is uniek en onherhaalbaar voor elke persoon daar ze zich geconfigureerd heeft op basis van die miljoenen atomen of energetische invloeden van de omgeving, op een manier die zich geen tweede keer herhaalt bij een andere persoon. Maar na het theoretisch kader te hebben ontwikkeld, werd ik me bewust van het feit dat veel mensen zich identificeerden met bepaalde molecule-modellen die een zekere gelijkenis of gelijkvormigheid vertonen. Vandaar dat ze op een generische manier kunnen benaderd worden en dat – op die wijze –bepaalde gemeenschappelijke invloeden waaraan mensen onderhevig zijn, groepsgewijze kunnen gedefinieerd worden.
Er bestaat, met andere woorden, een individueel ego en een groeps-ego die gemeenschappelijke punten hebben. “Ego” is de identificatie die men zich creëert en vasthoudt naargelang de personages en de persoonlijkheden die men aanneemt. Vandaar dat we, zonder enige twijfel, kunnen bevestigen dat de MOLECULE VAN DE CONDITIONERING zeer duidelijk de interne plannen toont van hoe het ego gestructureerd is en op welke manier het zich verhoudt om waar te nemen en te beslissen. In die zin kan de weg van de zelfkennis toegang verschaffen tot de kern waaruit een groot deel van de gedragingen en belevingen voortkomen die we gehad hebben en nog hebben in ons leven.
Op die manier kan men zien en beslissen of men op dezelfde manier verder wil gaan, dan wel of men iets in zijn leven wil veranderen en zo zichzelf toelaat zich te verhouden met andere aspecten van deze molecule van de conditionering.
De molecule van de conditionering is een gebied van zelfkennis dat toelaat de energetische tendensen te leren kennen die we allemaal hebben als gevolg van de relaties die zich hebben geïnstalleerd tussen de ouders, tussen de moederfiguur en het individu, tussen de vaderfiguur en het individu en de relatiefiguur tussen ouders en individu, die op hun beurt worden overgedragen vanuit vroegere generaties.
Het zijn “energetische wortels” omdat ze de psycho-emotionele afdrukken zijn die we hebben opgevangen in ons groeiproces. Het zijn indrukken van de dichte omgeving die zich in onze psyche vastzetten. Ze creëren een energetische impuls naar binnen toe die onvermijdelijk de tendens heeft om opnieuw naar buiten te gaan. Om het op een concrete manier te zeggen: het is de oorspronkelijke in- en afdruk waarvan er later ontelbare kopieën komen. En de kwaliteit van de latere kopieën zal afhangen van de kracht en diepte van de originele afdruk.
Iedere persoon ervaart de afdruk van deze energieën als een interne druk. Sommigen projecteren die en andere ‘introjecteren’ die (slaan ze binnen in zichzelf op); sommigen jagen ze naar buiten en anderen slikken ze in. Nog anderen doen beiden. Er bestaan dus drie type-manieren om op deze energieën te reageren.
Wanneer men begrijpt dat de relaties de structuur van de conditionering weergeven en wanneer men bewust hun functioneren observeert, kan het individu tot de conclusie komen dat al zijn relaties het gevolg zijn van een model dat onbewust werd ingepland door deze drie energetische bronnen die hem toegereikt werden tijdens zijn kindertijd.
De relaties zijn de sporen waarlangs de trein van de conditionering reist die de energie van de één naar de ander brengt om zich zo te kunnen bestendigen.
Zij die bereid zijn om een diep proces van zelfkennis aan te gaan om alle gebieden te ontdekken die ons vertellen hoe onze structuren gemaakt zijn, moeten zich onderdompelen in verschillende interne lagen. En dit is één van de meest harde en dikke tektonische lagen van onze fundering. Het is ingewikkeld en pijnlijk om ons daar te begeven maar tegelijkertijd zeer bevrijdend omdat we daar een groot deel van onze dagelijkse perikelen kunnen begrijpen.
Wij mensen zijn niet het verleden en zijn niet wat we beleefd hebben. We zijn niet onze ouders. Maar het is duidelijk dat we leven alsof we hen wel waren en daarom is het hoogstnoodzakelijk om ons te des-identificeren met deze energetische wortels. Het werk is lastig want wanneer we doorhebben wat de wortels van ons lot zijn, zitten deze reeds diep in onze psyche en vormden ze reeds onze manier van zijn. Vandaar dat het zich vrij maken van deze onbewuste invloeden gelijk gesteld kan worden met een authentiek exorcisme. Maar het zijn niet precies demonen die we kunnen loslaten, wel de meest basale en invloedrijke energieën die de realiteit waarin we leven, hebben vorm gegeven.
Als je tevreden bent met wie je bent en met de personen die je kent en apprecieert, dan raad ik je af deze zelfstudie aan te vangen. Als je je gelukkig voelt in hoe je omgaat met de menselijke omgeving dan heb je dit systeem van zelfkennis niet nodig. Tenzij je je wil bevragen en openstellen voor een interne observatie.
Alberto José Varela
VOOR MEER INFO OVER DIT SYSTEEM VAN ZELFKENNIS: