DE GESYNCHRONISEERDE REIS VAN HET BEWUSTZIJN EN HET GEVOEL.

In de expansie doorkruisen we het hele bestaan en gaan we door de grenzen van het onbegrip. Ik nodig je uit voor de meest mysterieuze reis van het leven.

De aarde reist rond zijn as aan een snelheid van meer dan 100.000 km per uur net zoals ze aan meer dan 100.000 km per uur rond de zon reist. Het zonnestelsel reist op zijn beurt aan een veel hogere snelheid in het sterrenstelsel en elk sterrenstelsel reist door de kosmos. WAT EEN REIS DIE WE MAKEN!

Het lijkt er op dat ons DNA een zeer lange reis maakte om hier op aarde te komen. Na een indrukwekkende evolutieve reis tot het mens-zijn, maken we binnen deze kleine wereld ook vele reizen. Men zegt dat de meest gecompliceerde reis die van het sperma naar de eicel is, om die te bevruchten. Vanaf onze geboorte beginnen we een reis naar de dood en wanneer we sterven begint een grote reis… naar ander leven.

Dus vraag ik me af: welke actie kan er belangrijker en opwindender zijn dan het reizen? Waar naartoe? Met wie? Hoe reizen?

We zijn bereid ons leven te riskeren in de reizen die we maken: reizen naar de maand, naar de ruimten over de oceanen, door de lucht, langs gevaarlijke en onherbergzame wegen, reizen naar het oerwoud van de Amazone of naar India en  -waarom niet – ook virtuele, imaginaire en entheogene reizen waar men enkel met een wakker bewustzijn aan kan deelnemen.

Op elke reis pakken we dingen mee, die we meestal ergens onderweg achterlaten, vooral die zaken die we zinloos meetorsen. En wanneer we terugkomen, voelen we ons gelukkig, niet enkel daarom maar ook omdat we verrijkende ervaringen hebben bijeengesprokkeld op de plaatsen die we bezocht hebben. Elk reis is een evolutieve uitwisseling om dat wat te zwaar weegt los te laten en om ons te voeden aan wat ons verlicht.

Men reist in een gammel bootje of een vliegtuig om te emigreren; men reist al mediterend om zich te bevrijden; en wanneer we authentiek zijn bestaat de reis erin ons uit te drukken op gelijk welke manier maar dat is moeilijk want we zijn zo onderdrukt en tot slaaf gemaakt…

Dat verklaart misschien ten dele waarom we steeds meer drugs en alcohol gebruiken: om los te komen; omdat het ons toelaat virtueel te reizen, om te vluchten, te vergeten of ons te amuseren. De entheogenen (zoals ayahuasca en Bufo Alvarius) worden ook steeds meer geconsumeerd over de hele wereld en in veel gevallen dienen ze ook om de gelimiteerde reizen van de drugs achter zich te laten. De entheogenen laten ons toe om door het innerlijke universum te reizen, door de gevoelens en door de meer verheven werkelijkheden.

We proberen zin te geven aan het leven door deze mystieke reizen te doen; want het is een interne reis die we maken zonder ook maar een meter afstand af te leggen. Het zijn de meest economische en voldoening gevende reizen, vooral wanneer we in de diepte van het onbegrip komen want het is het onbegrip die ons toont tot waar we kunnen komen met ons bewustzijn. En wanneer we aan die grens komen worden we uitgedaagd om de ongelooflijke reis naar het begrip te maken. De reis van het begrijpen bestaat in het oversteken van de grens die het bewustzijn verruimt naar het hart. Dat is wat ik de reis van de genezing noem, wanneer mijn bewustzijn me werpt in alles wat ik niet begrijp om me te lanceren in het vertrouwen, in dat mysterieuze schip dat me naar de transcendentie leidt.

We reizen om ons los te koppelen, om te leren kennen, om te ontsnappen, om ons af te leiden, om te vergeten, om te zoeken en zelfs om te ontmoeten. Toeristische, werk- of zakenreizen, familie- of spirituele reizen. Dikwijls reizen we om te reizen, zonder er ons van bewust te zijn dat het ons bevinden in de oneindigheid de grootste reis is. Alles deint voortdurend uit aan een snelheid van meer dan 300.000 km per seconde. Tot waar zullen we geraken? Het is in ieder geval duidelijk dat we in dit leven naar de hemel en naar de hel kunnen reizen en dat ze allebei even dichtbij als veraf zijn; zozeer zelfs dat je er nu toegang kan toe krijgen als je daartoe beslist.

Op een dag reisde ik naar Colombia en kende daar een sjamaan die me ayahuasca gaf, een sjamanistisch medicijn die me de meest wonderbaarlijke reis van mijn leven schonk. Maar deze reis was enkel een voorsmaakje van de magische reis die op het punt stond aan te vangen in mijn leven.

Ik ben naar Santa Fé gereisd, mijn geboortestad, naar een andere grote stad als Buenos Aires en daarna reisde ik naar Madrid. De laatste 15 jaar heb ik door heel Spanje gereisd en de laatste jaren deed ik veel reizen in meer dan 20 landen; niet alleen omdat ik moet werken maar omdat ik alles meeneem dat ik bijeensprokkelde op mijn reizen, zowel mijn externe als interne reizen. Ik ga naar elke plaats die ik bezoek op uitnodiging en verzoek van een onvermoeibare reiziger: MIJN ZIEL die me duidelijk naar al deze plaatsen brengt omdat ze een reis van “bloei” wil maken.

Het is geen toeval dat ik op een reis naar Bolivië Roger Choque leerde kennen, een Yatiri die me inspireerde om mijn eerste stappen te zetten nadat ik de ervaring van de gevangenis achter mij kon laten (een andere ongelooflijke reis die ik achter de tralies maakte). Deze Yatiri deed me ook een reis doen om een oude limitatie van mij te overstijgen. Dit zijn de reizen die geen terugkeer hebben. Daarna kwam ik te weten dat een Yatiri een meester is in het reizen en in het aankomen bij zichzelf. Toen ik met Paula de restaurant Yatiri creëerde in Madrid, deden we het met de intentie dat mensen zouden komen eten in de Yatiri om een reis via de sensaties te ervaren: gezond en heerlijk eten op een creatieve en gezellige plek.  Het is alsof ik alles als een reis zag; zelfs het eten.

Elke second zijn we aan het reizen, zoals nu, jij via het lezen van deze woorden; ik door ze te schrijven. Op dit moment reist er eten en drinken via je spijsverteringsstelsel; reist het bloed via je aderen en waarschijnlijk reist er één of andere gedachte door je verbeelding.

Daarom dat ik van dit tijdelijk fenomeen waarop we enkele minuten samen reizen, gebruik wil maken om mijn dankbaarheid ui te drukken voor dit reizen naar de eeuwigheid. Deze reis is oneindig; het leven is een korte tussenstop en momenteel bevinden we ons enkel in een station terwijl we op het volgende traject wachten. Als we in dit station, waar men ons een beetje bewustzijn heeft gegeven, bewust kunnen worden van de reis en de reiziger die zich in elk van ons bevinden, dan kunnen we de grootsheid van de eeuwigheid ervaren. We realiseren de meest mysterieuze reis die er is; binnendringen in het begrijpen van het oneindige; in ons  hart voelen dat er nooit een begin was, dat alles reeds vanaf het begin bestaat en dat het zo zal blijven tot in de eeuwigheid. Het begrijpen van de oneindigheid van tijd en ruimte is het meest verbluffende wat ik in dit leven gedaan heb. Niets is daarmee te vergelijken.

In dit station kunnen we veel dingen doen. De meesters van alle tijden hebben gezegd dat elke reis een station is en dat alles wat we doen en elke reis de condities zal creëren voor het volgende station. In deze reis kom ik uit het zaadje van mijn Zijn en groei ik naar boven, naar het oneindige toe. Wanneer je beslist om deze reis te maken, zal je kunnen vaststellen dat de energie van de evolutie jou uit zichzelf zal meenemen, dat je niets hoeft te doen, enkel te sterven aan het vastzitten, aan de angst, aan het gemak, aan het zekere en gekende. Want de ultieme reis is naar het onbekende en naar wat men niet kan controleren.

Ik nodig je uit te beminnen, te delen, te  genieten, te creëren, je over te leveren, te vergeven, te leven, lief te hebben, te omarmen, met zuiverheid te kijken, te zingen en te dansen. En ik nodig je vooral uit om de kortste en moeilijkste reis te maken: van het verstand naar het hart.  Een korte reis van enkel een paar centimeter maar soms is een heel leven niet genoeg om daar te geraken maar het is het doel van waaruit de ziel naar overal kan reizen; het is zijn lanceringsplatform. Want wanneer de bloemenblaadjes zich beginnen te openen, begint de  reis van jouw aroma naar het hele bestaan. En dat zal zeker een impact hebben op andere menselijke wezens en de hele natuur.

De fysica beweert dat de sterrenstelsels en de planeten zich van elkaar verwijderen doordat ze zich uitzetten. Zou het daarom zijn dat we zoveel nood voelen om dichter te komen bij de ander?

Schrijven is voor mij reizen van het verstand naar het hart en van daaruit naar jou reizen met de snelheid van het licht waar ik aankom in jouw oneindig innerlijk universum en daar een zaadje van het begrijpen kan achterlaten.

Dank je om me te vergezellen op deze zo korte en vluchtige reis doorheen de woorden; het is een manier om dichter bij elkaar te komen en ons wederzijds te inspireren, met een “elkaar raken” die ons naar de eeuwigheid voert.

Alberto Varela

[email protected]