AYAHUASCA + BUFO ALVARIUS + BEGELEIDING VANUIT HET HART
Getuigenis van een vrouw die haar proces van Interne Evolutie deed samen met haar man. Eerst nam ze gedurende drie maan-cycli Ayahuasca en daarna eindigde ze – als afsluiter- met Bufo Alvarius.
“Een paar dagen geleden, zag ik tijdens een meditatie dit schilderij (zie onderaan artikel) en ik voelde dat het me weerspiegelde. Mijn gepassioneerde reis doorheen de Ayahuasca en de zoete en vernietigende slag van de Kikker staan erin gecodificeerd, alsook jullie liefde en toewijding en mijn hele leven vanaf de conceptie tot het moment waarop ik me volledig desintegreerde in de ongelooflijke Leegte van het Alles. En ik werd opnieuw geboren of ik ontwaakte; wat dan ook! Wie ik was, is er niet meer. Die verdween in het Niets om niet meer terug te komen. En dat is ok; het was alleen een verzameling van verhalen. Ik bleef over; het oneindige dat het hier en nu omhelst. Toen ik opnieuw ademde, kwam er vanuit mijn diepste ingewanden een kreet omhoog: “Ik ben het! Ik ben het altijd geweest!”. En op dat ogenblik van eeuwigheid greep ik me vast en aanvaarde ik de uitdaging om te zijn wie ik ben; wie ik altijd geweest ben en wie ik altijd zal zijn. Ik heb geen woorden meer nodig; noch gedachten; noch om me te zoeken in de ogen van anderen; ik hoef mezelf niet meer te verkopen; noch te kopen.
Deze aanvaarding houdt me bij mezelf; ik ben één met mezelf; één met de oneindige leegte die alles omvat. Het hele universum woont in mijn buik. Ik draaf tussen duizenden werelden tegelijkertijd en niets is waarheid; niets is leugen; alles is een illusie. En ik voel de enorme vrijheid van te weten dat ik een illusie ben! Ik kan niet sterven want in werkelijkheid werd ik nooit geboren! En niettegenstaande leef ik! Ik ben leven! Ik ben een ademzucht van eeuwigheid die in het hier en nu hang.
In dit gezegende micro-moment waarin alles uiteenspatte, koos ik om in mezelf te geloven, in mezelf als vrouw, in mezelf als medicijn die allen omvat, in mijn zoetheid en sereniteit, in mezelf als liefde. En tussen het lachen door, ga ik houden van mijn heden, van mijn ik, van mijn enige geloof, van mijn beslissing. Ik ben de donkere leegte van waaruit op elk moment de hele kosmos wordt geboren en sterft. Omwille van dit en van veel meer wat niet uitgedrukt kan worden in woorden, bieden we jullie dit schilderij aan dat Joan reeds een tijd geleden schilderde. Alhoewel ik me ervan bewust ben dat geen enkel schilderij, dat geen woorden, geen enkele menselijke creatie de totaliteit kan reflecteren die in mijn binnenste woont, de immensiteit die ik ben”.
Sara Fontsere
Schilderij van Joan Salvadó (echtgenoot van Sara)