GEWELDIGE REIS NAAR HET DIEPSTE VAN MIJN HART
In een moeilijke fase van mijn leven en in een complexe situatie van mijn bestaan, was het zeer moeilijk om verder te gaan.
Mijn naam is Vincent Morelle. Maar mijn naam betekent niet veel in wat ik jullie hier ga vertellen. Toen ik voor de eerste keer het team van Ayahuasca International leerde kennen, zat ik in een gecompliceerde fase van mijn leven. Ik ben een persoon met veel energie, in die mate dat het altijd moeilijk was voor mij om die te kanaliseren. Ik had het geluk op te groeien op het platteland, verse en natuurlijke producten te eten en een evenwichtige opvoeding te hebben gekregen, een opvoeding vol liefde. Bij mijn aankomst op mijn eerste ayahuasca-retraite met Inner Mastery in Barcelona, wist ik niet goed wat ik aan het doen was. Ik had van een vriend over deze rituelen gehoord, ik had de documentaire van Jan Kounen gezien en het was duidelijk voor mij dat ik op een dag aan deze ervaring zou deelnemen.
Ik vond de informatie over de retraites die Inner Mastery organiseert, via Facebook. Ik nam snel contact op met Sergio, één van de facilitators van het team in Barcelona, en iets meer dan 6 maanden geleden nam ik de beslissing om deel te nemen aan mijn eerste retraite. Op de vraag « wat kom je hier doen? », antwoordde ik eenvoudigweg dat ik me in een complexe situatie van mijn bestaan bevond en dat het me veel moeite koste om vooruit te komen. Er hadden verschillende pijnlijke gebeurtenissen plaats gevonden, zowel op familiaal als op professioneel vlak en dat had er toe geleid dat ik het vertrouwen dat ik voorheen had in mezelf, aan het verliezen was. Ik had het gevoel dat ik me in een labyrint zonder uitgang bevond. Ik zat ook in een gevecht met een verslaving die me helemaal niet hielp om de situatie te verhelderen.
Toen ik Sergio en het team van Inner Mastery contacteerde was het omdat ik geïnteresseerd was in de ervaring met ayahuasca en wat ik ontdekte binnen deze zeer serieuze organisatie overtreft al mijn verwachtingen. Ik hoorde al snel dat elke dag, ‘s morgens, na de ayahuasca-ceremonies, psychotherapeutische integratie-sessies plaats vonden. Maar ik herhaalde mezelf steeds weer dat dit niets voor mij was en dat dit soort praatjes zeer saai moesten zijn. De dag volgend op mijn eerste ceremonie, roepen ze ons samen om de integratie te beginnen. Buiten in de tuin van een prachtig huis, in het zonnetje en gezeten in een cirkel, beginnen we onze ervaringen van de nacht te beschrijven.
En ik begin plots het belang van dit gesprek te begrijpen, zozeer dat ik vandaag kan zeggen dat deze integratie-sessies het belangrijkste punt zijn in het werk dat sinds jaren door Inner Mastery ontwikkeld wordt. Mijn ontmoeting met ayahuasca was prachtig, soms confronterend maar het uiteindelijke gevoel is er één van oneindige dankbaarheid . Ik heb ontdekt dat het mogelijk is om van alles te genezen en ik proefde, voor het eerst in mijn leven, een liefde met een unieke en universele smaak, waarvan het aroma nooit sterft en waarvan de bron niet stopt met te groeien… Ik realiseerde me hoeveel eenvoudiger het is – dan we ons ooit konden inbeelden – om komaf te maken met deze ongelukkige tendens van de mens om te geloven dat al die dingen die ons soms de indruk geven dat het leven niet rechtvaardig is en dat het ons oneindig overweldigt, uiteindelijk het resultaat zijn van alle wonden die nog steeds binnenin ons bloeden en niet verwerkt werden. Deze wonden worden uiteindelijk monsters die we denken overal te zien wanneer ze uiteindelijk vooral het gevolg zijn van een opeenhoping van slechte ingrediënten die we beetje bij beetje hebben toegevoegd aan het recept van ons eigen bestaan.
Toen ik er me van bewust werd dat ik de verantwoordelijke ben van mijn eigen lijden, was ik er ondersteboven van. Er me bewust van worden dat ik alles gesaboteerd had, dat deze “vreselijke en slechte” wereld in werkelijkheid niets meer was dan een innerlijke projectie en dat ik vanaf dan niemand meer dan mezelf verantwoordelijk kon stellen voor al die slechte gevoelens die in mij naar boven kwamen… Toen gebeurde er iets fascinerends met mij. Ik was altijd een persoon die graag praatte, me graag toonde, graag de anderen deed lachen, graag in het middelpunt van de belangstelling stond… Mijn vroeger beroep onderhield en voedde ook dit deel van mij, van het personage dat ik had opgebouwd gedurende vele jaren maar die me nu nergens meer toe diende. Na 6 retraites van 3 of 4 dagen begon deze noodzaak tot babbelen stilletjes aan te verdwijnen. Ik heb steeds minder goesting om me te tonen; het heeft geen zin meer. En ik bereik progressief fijnere lagen van mijn zijn waarin het niet meer nodig is me te verrechtvaardigen, te argumenteren, te tonen, te verdedigen, vragen te stellen, te klagen, te doen lachen, met de stem te bedekken wat – in stilte – ons hart dient te zeggen. Met een gebaar, een glimlach, een uitademing, een openen en sluiten van de ogen, een stilte, een pauze, een luisteren, een bedanking…
Al de rest veranderde in actie, in beslissing. Ik koos voor een houding, een houding die vooruit gaat, die respecteert wie ik ben en die weet wat ik nodig heb. Een houding die me toelaat alle liefde te voelen die in mij en in alles rondom mij leeft, een houding die me toelaat te stoppen met uitstellen tot morgen wat ik vandaag reeds kan doen. Een houding die me voortstuwt tot wat ik voel dat belangrijk is. Een houding die me toelaat een inspiratie te zijn voor een gelijkaardige houding bij de personen die ik op mijn pad kruis en waarmee ik deze betere wereld aan het bouwen ben, elke dag, elke seconde, terwijl ik aandacht blijf besteden aan wat mijn hart voelt. Elke morgen als ik uit mijn bed kom, zeg ik mezelf: «ik doe vandaag al het mogelijke om gelukkig te zijn ». Op die manier probeer ik niet aan morgen te denken maar zoveel mogelijk aanwezig te zijn in dit magische moment van het leven waar alles is, waar er niets meer hoeft aan toegevoegd te worden, waar alles perfect is, waar het enige dat ontbreekt is om te zwijgen en te observeren, en uiteindelijk om te voelen….
Mijn volgende doel is om naar de jungle te gaan in de maand Mei, met een reis die georganiseerd wordt door Inner Mastery in Colombia, in Putumayo. Ik wil naar de bron gaan en met mijn eigen ogen de wieg zien van deze mysterieuze en helende plant die momenteel de hele wereld rondreist en probeert de mens opnieuw te verbinden met het meest waardevolle dat hij heeft: zijn hart en zijn liefde…
Ik voel een diepe en oneindige dankbaarheid voor de familie van licht die ik leren lennen heb binnen het team van Inner Mastery. De gebeurtenissen versnelden zich een beetje in mijn geval en ik vorm reeds deel van de medewerkers binnen de organisatie. Ik blijf me opleiden en ik blijf in deze wonderlijke reis naar het diepste van mijn hart, die ik een paar maanden geleden aanving, zodat ik een zo zuiver mogelijke liefde eruit kan puren…
Dank, dank aan het leven, dank, dank en dank…
Vincent