DE COGNITIEVE DISSONANTIES ALS WEG NAAR DE TRANSFORMATIE

En wat als je in deze tekst de sleutels vond om komaf te maken met bijna alles wat je niet bevalt?

De levensverandering die velen nodig hebben, houdt verband met het stoppen te leven vanuit de leugen (of het externe) en te beginnen leven vanuit de waarheid (of het innerlijke). Het concept “Radicale Eerlijkheid” stelt voor om op elk moment en met alle personen eerlijk te zijn. Maar wat ik voorstel, is niet georiënteerd op het sociale maar fundamenteel op zichzelf. Wanneer we ons beginnen te verdiepen in de persoonlijke leugen, worden we ons bewust van het feit dat ons leven niet authentiek, niet het onze en niet alles is wat we willen. En alhoewel  het model waarin we leven niet door ons gecreëerd werd, ondergaan wij wel de fouten ervan. Dit produceert een enorme ontevredenheid bij die personen die zich minimaal bewust zijn van het feit dat dit een model is dat door anderen ontworpen werd en voor hun genoegdoening.  Deze reflectie doet de mogelijkheid rijzen om eerlijk te zijn en belangrijke veranderingen te overwegen. Dan rijzen hoe dan ook de vragen: wat veranderen en in welke richting? Hoe te werk gaan?

De ideologieën hebben om deze reden en van oudsher utopieën gecreëerd van nieuwe levenswijzen die nog niet gerealiseerd zijn (geïdealiseerd) maar die vele mensen inspireren om te proberen die te beleven, gedreven door de disconformiteit die ze voelen met de levenswijze waarin ze zitten. Anderen hebben nieuwe levenswijzen gecreëerd en beleefd waarbij ze aantonen dat die werken en beter zijn, om ze daarna voor te stellen aan anderen als na te volgen levenswijzen. Geen enkele van deze twee mogelijkheden is wat ik voorstel in deze blog en in de retraites die we organiseren. Wat ik voorstel is de mogelijkheid om te stoppen met leven volgens het model dat door anderen werd neergepoot, om daarna onze creatieve capaciteit te activeren, alsook onze zuivere en originele waarden. Op die manier kunnen we op een natuurlijke wijze de auteurs worden van een eigen model waarin we willen leven. Ik heb mijn eigen model gecreëerd. Ik heb er vele jaren over gedaan maar nu leef ik vanuit een ongelooflijke voldoening. Ik pretendeer niet dat anderen mijn model volgen want dat is onmogelijk. Elk model is uniek en niet herhaalbaar is. Maar ik ben wel een ideologie aan het creëren die toelaat de creatieve fundamenten van nieuwe modellen te structureren voor vele personen. Daarbij bied ik een transformatietechnologie aan die steunt op instrumenten, methoden en benaderingen die het individu, die een dergelijke verandering in levenswijze wil realiseren, kan ondersteunen en begeleiden.

Veel mensen vragen me wat ik doe. Ik antwoord dan altijd en bevestig steeds opnieuw dat ik het fantastisch vind om, aan diegenen die naar mij komen en naar onze retraites,  de mogelijkheid te bieden om hun levenswijze te veranderen door één die gecreëerd werd door elke persoon die dat wil omdat hij/zij misnoegd of ongelukkig is met het leven dat hij/zij leidt. Als hij/zij er wel gelukkig mee is, is dat niet nodig natuurlijk. Vele mensen willen enkel de symptomen kalmeren van het ongenoegen dat ze voelen door een leven te leiden dat niet het hunne is. Of ze willen de schade repareren aangebracht door hun manier van leven zodat ze ongeveer op dezelfde manier kunnen verder leven, zonder zoveel te lijden. Er zijn oneindig veel manieren om het eigen leven te veranderen en er zijn min of meer oppervlakkige of zeer diepzinnige levenswijzen. Sommigen gaan de ruimtes opnieuw aankleden; anderen gaan heel het huis opnieuw inrichten, nog anderen beslissen het huis neer te halen om er opnieuw één te bouwen, aangepast aan de eigen noden. Dat laatste is wat ik deed. Maar ik pretendeer niet dat anderen dat doen; enkel dat ze de mogelijkheden van verandering beschouwen, misschien zelfs de mogelijkheid van een totale transformatie. Als dat het geval is bij jou, kan ik je enkele praktische suggesties geven die je zullen helpen om het proces aan te vangen of te accentueren. Ik ben de autodidactische architect van mijn eigen huis.

Ik zei in het voorgaande artikel dat de onttroning van het hoofdpersonage van onze levens-novelle onontkoombaar is om een diepgaande verandering van het model te bekomen, aangezien het hele model zich aangepast heeft aan het personage dat – meer dan eens – als een tiran bevelen geeft i.v.m. hoe te leven. Deze stem die de tiran uitkraamt noem ik de STEM IN OFF. Het is als de stem van een GPS die ons de weg toont naar een eenduidig doel. Deze stem kan min of meer intens, autoritair, zacht of delicaat zijn, afhankelijk van wie men die aangeleerd kreeg maar het is de stem die op elk moment en bij elke beslissing de richting bepaalt. Het is niet enkel de stem die ons naar een eenduidig doel leidt; het is de stem van het Lot. Dit lot, zoals we het kennen en beleven, is slavernij. Vrijheid betekent dat alles wat we beslissen vanuit onszelf komt. Vrijheid is dit lot van lijden doorbreken. Het is daarom evident dat er een grote verandering nodig is wat betreft de bevelen die we ontvangen van buitenaf, ook als die reeds intern in ons geïnstalleerd zitten. Beter gezegd, het zijn bevelen die vanuit dat innerlijk deel komen dat gehoorzaamt aan anderen. We staan voor de reële mogelijkheid  om het lot te veranderen, in die zin dat we dat wat niet werkelijk is, kunnen achterlaten om ons te lanceren in een andere wijze die we nog niet kennen maar waarvan we vermoeden dat die overeenstemt met wat we werkelijk zijn. Het is niet meer of niet minder het mysterie van het leven betreden.

DE BEWUSTE ONGEHOORZAAMHEID ALS METHODE

Het hoofdpersonage niet gehoorzamen is een grote uitdaging en het plaatst ons in tegenstrijdige situaties omdat de tiran altijd diegene is geweest die de bevelen gaf en niet zomaar zal aanvaarden dat er een cognitieve verdeeldheid optreedt. Hij is diegene die domineert en hij wil de macht niet opgeven want als dit gebeurt  activeren zich alle alarmen. Ik kan zogezegd Nooit tegen het eigen personage dat mijn leven leidt, ingaan. Hij/zij is de baas en je kan er nooit tegenin gaan. Toelaten dat er interne tegenstellingen zijn wanneer we niet aan het personage gehoorzamen, kan in die zin een strategie zijn van auto-confrontatie om hem/haar de macht te ontnemen.

Het hoofdpersonage wordt vergezeld en gesteund door een hele reeks andere interne en externe personages die allemaal in team samenwerken om zo de macht te behouden en alles te beslissen. Het zijn de jokers van de leugen. Het is fundamenteel om hun manier van handelen te kennen en om hun snelkoppelingen te detecteren. Ze zijn allemaal op dergelijke wijze georganiseerd dat er drie houdingen verworven worden die hen de overleving en de suprematie garanderen:

1-REAGEREN: Dit is een houding van alertheid die toelaat om elk soort extern gevaar te identificeren om zo de integriteit van de persoon te verdedigen en, als het noodzakelijk zou zijn, diegenen aan te vallen die hem/haar confronteren. Deze houding zal nooit toelaten dat men verzwakt of het schamele evenwicht laat wankelen. Daarom creëert het verschillende verdedigingsmechanismen: rationaliseren, verrechtvaardigen, negeren, uitleggen, beschermen, aanvallen, interpreteren, misvormen, liegen… zijn enkele daarvan. Ze werken als een Pretoriaanse wacht; ze zijn bijna ondoordringbaar.

2-PROJECTEREN: Dit is een bevrijdende houding die op de anderen werpt wat eigenlijk eigen is. Alles wat het personage niet wil/kan aanvaarden zet hij buiten zichzelf, alsof hij een projector zou zijn die grote schermen nodig heeft waarop hij zijn eigen interne film kan afspelen. In het algemeen gaat het om een overvloed van emoties waar men niet mee om kan of die men niet kan controleren en die men veruiterlijkt wanneer er een persoon of situatie verschijnt die het activeert. De interne temperatuur van de persoon groeit, verwarmt zich en wordt onverdraaglijk en daarom transfereert hij die naar externe warmteverdelers. Op die manier wordt die bijna ontastbaar.

3-VERSTERKEN: Het is een houding van zelfbevestiging om te tonen wie beveelt, wie gelijk heeft, wie de macht in handen heeft. Dit personage dient zich zeker van zichzelf te voelen en daarom creëert hij/zij andere dienende personages die hem doen geloven dat hij/zij zichzelf kent en aanvaardt. Soms zijn dat zelf spirituele personages of personages van een ogenschijnlijke zelfverwezenlijking of transcendentie. Want wat belangrijk is, is de versterking van het idee dat hij/zij van zichzelf heeft. Zo bekomt hij/zij een bijna onverwoestbare kracht.

Deze drie houdingen zijn strategieën die getuigen van een grote intelligentie maar die gebaseerd zijn op een grote fundamentele leugen. Diegenen die hun personage levend en dominant houden zijn daarom authentieke slaven van een script dat door anderen geschreven is. De leugen is dat we geloven dat we zijn wie we zijn omdat we dat gekozen hebben maar in werkelijkheid zijn we afdrukken die anderen gemaakt hebben in ons.  Alles wat van buiten uit naar ons toe kwam, hebben we geregistreerd, binnengelaten en opgenomen alsof we een recorder waren. We hebben het ons eigen gemaakt en daarna zelfs een identiteit gecreëerd op basis van deze leugen. En nu leggen we ons toe op het reproduceren van steeds dezelfde muziek en liedjes. We krijgen geen toelating om uit de ideologie te stappen die gecreëerd werd door het personage want wie dat doet kan schadelijke gevolgen ondervinden: zich schuldig voelen, schrik hebben, verwarring, woede, haat, een gebrek aan evenwicht en zelfs veel daarvan gecombineerd. Het is overduidelijk dat we controleurs worden om dit te vermijden want dat is de gemakkelijkste manier om een tragische afloop van het personage te vermijden.

Elke keer dat we geloven dat we tegen onszelf ingaan, moeten we daarover diepgaand mediteren en voelen of dat zo is want in de meeste gevallen gaan we eigenlijk in tegen het personage en ten voordele van ons authentieke Zijn. Maar we kunnen niet zien dat het feitelijk het personage is dat zich verzet omdat we ermee vervlochten zijn. Hij/zij is het die ons doet geloven dat we niets kunnen doen dat niet in overeenstemming is met zijn/haar harmonie en evenwicht. Hij/zij overtuigt ons met duizenden argumenten.

Tegen het personage ingaan is een taak van “hoog-engineering”; het is een enorme confrontatie. Bij momenten wordt er een interne strijd geleverd, bijna schizofreen in de zin dat – als we de confrontatie aangaan – er twee delen zullen discuteren en vechten om te zien wie uiteindelijk beslist. Door de vereenzelviging die we hebben gecreëerd met het personage, ervaren we de cognitieve dissonanties als agressies die we niet kunnen aanvaarden. Maar langs de andere kant klinkt het als een grote bevrijding om geen aandacht aan het personage te besteden.

Aangezien de strategie van het personage “bijna” ondoordringbaar, “bijna” onaantastbaar en “bijna” onverwoestbaar is, komen er in de loop van het leven scheuren. Via deze scheuren kunnen we op een directe manier toegang krijgen tot de essentie om het Zijn dat in ons schuilt te doen ontwaken en bewust te laten worden dat het slapende is en in de handen van anderen. Wanneer dat gebeurt kan het individu beginnen met mensen, relaties en situaties op te roepen in zijn omgeving die het eigen personage destabiliseren (dat zijn de anti-jokers) en die maken dat de scheuren zich telkens meer openen. Deze manier van Zijn krijgt steeds meer macht van binnenuit en durft zich op duizend manieren blootstellen om het tirannieke personage dat zijn leven dirigeert, van de troon te stoten.

Men doodt het personage niet maar men maakt een val waar hij/zij zelf in valt. De val is een gat waarin hij/zij valt en dat leidt hem/haar naar de opsluiting, een plaats in de periferie waar die geen enkele macht of invloed meer kan uitoefenen. De personages die ons gedurende heel ons leven hebben vergezeld, geven zich op een dag over – als we het veranderingsproces aangaan – en trekken zich zelf terug want er is niets meer wat ze kunnen doen om ons te domineren. Maar ze zullen nooit voor altijd vertrekken. Ze blijven op de achtergrond waar ze kunnen gebruikt worden, wanneer nodig. Maar ze zullen nooit meer de macht uitoefenen om te beslissen en ons nog minder kunnen doen geloven dat we hen zijn.

De architect zijn van ons eigen huis laat ons niet alleen toe om het zelf te bouwen, nadat we de bewoner er hebben uitgezet, maar het heeft ons de kans om een authentieke, warme en gezellige thuis te creëren die geleid wordt door de gevoeligheid van het hart en waarbij we op elk moment ons gevoel respecteren. Een thuis waar we ons zo goed voelen dat er geen enkele plek buiten ons eigen leven zal zijn waar we naartoe willen gaan. Zoals de grote meesters zeggen: dat is de dag dat we thuis gekomen zijn.

Welkom bij de mogelijkheid om het lot te veranderen.

[email protected]  –  Als je het eerste deel wil lezen: