SOMS KAN EEN ENKELE VRAAG JE VOOR ALTIJD VASTHOUDEN
De kwaliteit die verborgen zit in een vraag hangt af van de kwaliteit van de zoektocht van diegene die de vraag formuleert.
VRAAG:
Hallo Alberto, ik volg jouw artikels omtrent de spirituele vagebond. De energie van het vertrouwen is centraal geworden in mijn leven in dit laatste jaar, waarin ik dingen doe die ik niet begrijp en die ik slechts na lang nadenken kon bevatten. Maar ik ben blij, het is een grote verandering, eerst doen en dan denken. Maar leven in het vertrouwen maakt me inactief en laat me in het niet-doen. Dit is het dilemma waar ik me momenteel in bevind. Wie wil doen, het Zijn of het ego? Waarom doen, waarom brengt de in-activiteit me tot wanhoop? Zou het zijn omdat deze ervaring van wachten tot wanneer de dingen gebeuren me wurgt? En omdat het een absoluut concept is, kom ik terug op hetzelfde: ik vertrouw niet. Bedankt om dit thema in de diepte te behandelen. Groetjes.
Lissette Morales, van Chili
ANTWOORD:
Dank je wel Lissette om te vertrouwen dat ik je een diepzinnige piste zou kunnen geven om verder te gaan op dit moment van jouw proces. Je vertrouwt tenminste in iemand of iets. Het vertrouwen dat geen vertrouwen is functioneert exact op die manier. Eerst en vooral richt het zich naar buiten, naar anderen en het is belangrijk dat dit zo gebeurt. Een leerling die niet vertrouwt, benadert een meester en begint in hem te vertrouwen. Daarna leert de meester de leerling om het vertrouwen naar zichzelf te richten. Dat is het proces van het intern meesterschap.
Dus het eerste is om je te kunnen plaatsen op dit punt van jouw proces, dat het vertrouwen je naar mij gebracht heeft en dat het in die zin reeds geactiveerd is. Nu moet ik bekijken hoe we dit naar jou kunnen richten want dat is de sleutel van het meesterschap.
Het feit dat jij zelf er bewust van bent geworden dat de energie van het vertrouwen centraal geworden is in jouw leven tijdens het voorbije jaar, toont aan dat je reeds op de weg bent van de heling en dat je direct naar de kern van de zaak gaat want veel mensen willen genezen zonder dat ze het wantrouwen moeten overstijgen of helen. Dit zou je naar een reflectie over jezelf moeten brengen; je bent zeer assertief in je zoektocht, je weet wat je wil en hoe je het wilt en je wil duidelijk geen tijd verliezen en je gaat direct naar de kern van de zaak: VERTROUWEN. Daarbij formuleer je een vraag die een deur opent naar jezelf. De meerderheid van de vragen brengen de mensen weg van zichzelf. Herken dus jouw eigen wijsheid in jezelf en het perspectief dat je aan je leven geeft.
Langs de andere kant, bevestig je: “het is een grote verandering, handelen en dan denken. Maar leven in het vertrouwen maakt me in-actief en laat me in het niet-doen. In dit dilemma bevind ik me nu”. Het is evident dat je herkent dat je reeds in een veranderingsproces zit; je hebt omgedraaid wat je vroeger altijd deed: eerst denken en dan handelen. Maar wanneer we vloeien dan worden we er ons van bewust dat wanneer we eerst handelen we geen macht geven aan de rationele en speculatieve gedachte en dat we ons dan laten leiden door het instinct dat pure actie is. Dat doe je nu maar het is niet genoeg, daarom het dilemma. Dit is een etappe op de weg van de genezing maar je kan verder gaan als je je voorneemt om eerst te voelen en dan te handelen. In dat geval zal het je niet meer interesseren te denken na de actie want het dilemma zit hem in het feit dat er nog steeds gedachten zijn rond de acties die je realiseert. Er is een oordeel en een mogelijke afwijzing van jouw eigen acties. Als je voelt en je handelt door je er volledig aan over te leveren, zal er geen plaats zijn voor de gedachte om een kritiek te hebben op of een analyse te maken van wat je deed. Het hart transformeert de actie in pure liefde en genot en wanneer dat gebeurt, kan de geest niets doen. Zoals mijn moeder zei: “wie kan mij het gedanste afnemen”?
Als je verder evolueert in jouw proces, zal je op een goede dag nog enkel voelen en niet handelen maar je zal kunnen vaststellen dat alles op een bijna magische manier zal gebeuren. En dat is wanneer we ons beginnen te verbinden met het mysterie, dat wat waarachtig zin geeft aan het leven; kunnen vaststellen dat de dingen op een natuurlijke wijze gebeuren vanuit het vertrouwen. Daarom bevestig ik dat diegene die vertrouwt niets doet maar ook niet nalaat wat dan ook te doen. Dat is “au fond” het probleem, dat op een bepaald moment diegene die altijd de dingen deed, verdwijnt, diegene die er altijd voor zorgde dat alles op een bepaalde manier gebeurde. Het is de grote manipulator die in jou zat en die aan het sterven is of beter gezegd aan het wegkwijnen is: de controle-freak. Hoe sneller je je ontdoet van de controle, hoe sneller je in jezelf zal kunnen vertrouwen.
En dan gaan we nu naar het antwoord op jouw vraag: Wie wil doen: het Zijn of het Ego? Waarom doen, waarom brengt de niet-activiteit me tot wanhoop?
Mijn antwoord aan jou Lissette is : Wie stelt de vraag? Als je dat kan ontdekken en zeggen dan heb je dergelijke domme soort vragen niet meer nodig en dan kan je een sprong maken in jouw reis naar het vertrouwen. In werkelijkheid doet het er niet toe of het het Zijn of het Ego is dat wil doen maar het is wel belangrijk dat je even halt houdt om te zien wie dergelijke absurde vraag heeft geformuleerd. Ik beweer dat de vraag stom is, niet diegene die ze heeft geformuleerd.
Wanneer je wil, doen we voort. Het is mogelijk om nog veel dieper te gaan. Dat hangt af van jouw vragen.
Alberto José Varela